Ogólna psychopatologia. Od powstania osobowości do psychologii mas

Karl Jaspers (1883–1969) zdobył sławę przede wszystkim jako filozof, jeden z założycieli egzystencjalizmu, którego wpływ zauważali Albert Camus, Jean-Paul Sartre, Hannah Arendt. Jednak Jaspers był nie tylko filozofem, lecz także lekarzem-psychiatrą, a jego praca doktorska „Ogólna psychopatologia” jest wynikiem kilkuletniej... pracy w szpitalu psychiatrycznym. Jaspers był głęboko niezadowolony z istniejących w jego czasach podejść do badania i leczenia chorób psychicznych, uważał, że ta dziedzina medycyny znajduje się w głębokim kryzysie, i postawił sobie ambitne zadanie opracowania nowych naukowych podstaw dla psychiatrii. Właściwie stworzył filozofię psychiatrii, opracował nowy język i aparaturę kategorialną do opisu i klasyfikacji zaburzeń psychicznych. Pierwsze wydanie „Ogólnej psychopatologii” ukazało się w 1913 roku, kiedy Jaspers miał 30 lat; książka stała się jego życiem, przy każdym wznowieniu przerabiał i rozszerzał ją – aż do 1959 roku, kiedy ukazało się 7. wydanie. To klasyka literatury psychiatrycznej, podręcznik psychiatrów, który, mimo intensywnego rozwoju nauk o ludzkim mózgu i psychice w ostatnich dziesięcioleciach, pozostaje niezastąpiony. Przyjęte dzisiaj kryteria diagnostyczne, jak i klasyfikacja zaburzeń psychicznych, wciąż opierają się na ideach i metodach przedstawionych w tej pracy.