Opposum Schrödinger

Czego zwierzęta wiedzą o śmierci — i czego to może nas nauczyć? Szympanse troszczą się o chore i opłakują zmarłych towarzyszy. Waleni przez tygodnie noszą ze sobą martwe młode, jakby nie mogły pogodzić się z utratą. Słonie zakrywają ciała swoich... pobratymców gałęziami i ziemią, wykonując prymitywny rytuał pogrzebowy. A oposum w obliczu niebezpieczeństwa udaje martwe: wpada w paraliż, obniża temperaturę ciała, wystawia język z ust i wydziela martwy zapach. Jak kot z paradoksu Schrödingera, jest jednocześnie żywy i martwy. Jak dowodzi hiszpańska filozof Susana Monso, zwierzęta nie tylko mają pojęcie o śmierci: ich relacje z nią są znacznie bardziej różnorodne i zdumiewające, niż moglibyśmy sobie wyobrazić. "Opposum Schrödinger" to naukowy kryminał, łączący filozoficzną terapię z najnowszymi danymi etologii i psychologii porównawczej, a obserwacje dzikiej przyrody — z refleksjami nad egzystencjalnymi pytaniami.

Jak dowodzi hiszpańska filozof Susana Monso, zwierzęta nie tylko mają pojęcie o śmierci: ich relacje z nią są znacznie bardziej różnorodne i zdumiewające, niż moglibyśmy sobie wyobrazić. «Opposum Schrödinger» — to naukowy kryminał, łączący teorię filozoficzną z najnowszymi danymi etologii i psychologii porównawczej, a obserwacje dzikiej przyrody — z refleksjami nad egzystencjalnymi pytaniami.
O autorze: Susana Monso — doktor filozofii (PhD), wykładowca na Krajowym Uniwersytecie Edukacji na Odległość w Madrycie na wydziale logiki, historii i filozofii nauki. Zajmuje się zdolnościami poznawczymi i zachowaniem społecznym zwierząt.