Kraj idyszu

«Kraj idyszu. Wspomnienia» — emocjonalnie zabarwiona książka, poświęcona historii rodziny i własnej historii autora.
Książka wspomnień badacza kultury idyszu — to interesujące samo w sobie. Nie mniejszy interes wzbudza rodzina autora: babcia profesora Dawida G. Roskisa, Fradl Mac, była właścicielką dużego... wydawnictwa idyszkiego w Wilnie, jego matka, Masza Roskis, w młodości występowała z piosenkami w idyszu, a w późniejszym wieku, aż do starości, prowadziła salon literacki w Montrealu. Sam, będąc studentem, znał największe postacie powojennej literatury idyszkiej — Icyka Mangera, Awrona Suckewera, Rochl Korn.
Życie samego Dawida G. Roskisa, pomimo zewnętrznego powodzenia, jest pełne wewnętrznego dramatu. Od wczesnej młodości próbował odnaleźć siebie — w żydowskiej religii, w kulturze idyszkiej, w skomplikowanej historii rodzinnej, podawanej przez mamę porcjami, razem ze zmianami potraw na rodzinnych obiadach, w ścisłej kolejności, z wcześniej znanymi i oczekiwanymi lukami. W młodości zakochiwał się, miotał się między krajami i kompaniami przyjaciół, pozostając wiernym tylko jednemu — językowi idysz. Ach, tak — i literaturze w nim. W dojrzałych latach… Cóż, książka o dojrzałych latach jeszcze nie została napisana. O nich możemy sądzić tylko po jego owocnej pracy jako nauczyciela, badacza i pisarza, — nie, już nie w idyszu, a po angielsku (a teraz także w rosyjskich tłumaczeniach).
Przed tobą nie tylko książka wspomnień — przed tobą powieść. Powieść, która toczy się w Kraju Idyszu.