Wszystko, zawsze, wszędzie. Jak staliśmy się postmodernistami

Stuart Jeffries (ur. 1962), brytyjski publicysta, felietonista Guardian, autor kilku książek, tym razem proponuje czytelnikom panoramę lub raczej kalejdoskopowy przegląd półwiecznej historii postmodernizmu - to czy to kulturowa paradygma, czy styl, czy stan, który pomieszał karty zwolennikom liniowych narracji historycznych... i zmieszał, zdaje się, wszystko i wszystkich: wysoki i niski, stary i nowy, prawdę i fikcję, sztukę i popkulturę itp. Wśród bohaterów książki są filozofowie, politycy, artyści, startupowcy, reżyserzy filmowi, architekci, muzycy i aktywiści, przedstawiciele wszystkich dziedzin produkcji kulturalnej (i tylko?) którzy wnieśli swój wkład w "wielkie zatarcie granic", które podważyło wszelkie hierarchie (zamiast nich teraz - wszystko), czasowe granice (wszystko teraz zawsze) i same granice (wszystko - wszędzie). Jeffries, z kolei, postmodernistycznie kwestionuje sam postmodernizm, pokazując, że zawarty w nim neoliberalnym kapitalizmem emancipacyjny ładunek nie zadziałał, ale jednocześnie uznaje, że skoro staliśmy się postmodernistami, nie ma odwrotu.