Starożytna Ruś i Wielka Stepa

Monografia dogłębnie i wszechstronnie bada kluczowy problem historyczny relacji Starożytnej Rusi z jej sąsiadami, przede wszystkim stepowcami; łączy tradycyjne podejścia badawcze z obszerną analizą geograficzną, w ten sposób rekonstruując z rozproszonych, nie zawsze bezpośrednio powiązanych wydarzeń całościowy obraz starożytnej interakcji... etnicznej. L.N. Gumilow dochodzi do wniosku, że w zmianie superetnosów obserwuje się nie ciągłość, a, mówiąc językiem matematyki, "relację". Rosjanie jako etnos odnosili się do dawnych Rusinów, tak jak Francuzi do Galów lub Włosi z epoki Renesansu do Rzymian za czasów Kaliguli. Jeśli impuls, który doprowadził do narodzin zachodnioeuropejskiego świata, miał miejsce już w VIII wieku, to z kolei "rosyjski" pasjonarny impuls miał miejsce tylko w XIII wieku, a tym samym, w odniesieniu do Europy, nasz superetnos jest młodszy o pół tysiąca lat. Tak więc Rosjanie w porównaniu do Zachodniej Europy - nie są etnosem zacofanym, ale młodym. Przytoczone są także dowody, że jarzmo mongolsko-tatarskie jako takie nie funkcjonowało, a zamiast tego przejawiał się symbioza Rosjan i Mongołów-Tatarów. Naukowiec po raz pierwszy w światowej i krajowej nauce zaproponował szczegółowy przegląd wzajemnych wpływów i relacji etnosów zamieszkujących ogromny obszar, zlokalizowany pomiędzy Europą Zachodnią, Bliskim Wschodem i Chinami.
Autorem wstępu do książki L.N. Gumilowa "Starożytna Ruś i Wielka Stepa" jest starszy wykładowca katedry historii MGU im. K.G. Razumowskiego, starszy wykładowca MGIK - A. Muzafarow. Książka jest wzbogacona o listę literatury, indeks nazwisk postaci historycznych i indeks toponimów .