Truman

Harry Truman (1884—1972) wszedł na główną arenę polityczną USA niemal przypadkowo: objął najwyższy urząd państwowy w kwietniu 1945 roku, kiedy nagle zmarł prezydent Franklin Roosevelt. To był przełomowy moment w historii świata, a prezydent USA — najpotężniejszego kraju pod względem... ekonomicznym po II wojnie światowej — musiał podjąć historyczny wybór, od którego zależał los ludzkości na kilka dziesięcioleci naprzód. Harry Truman godnie reprezentował USA na konferencji poczdamskiej trzech wielkich mocarstw, musiał wziąć odpowiedzialność za decyzję o atomowym bombardowaniu japońskich miast Hirosimy i Nagasaki, co drastycznie przyspieszyło zakończenie wojny. Aktywnie uczestniczył w tworzeniu ONZ i bloku NATO, wspierał utworzenie państwa Izrael, za jego kadencji rozpoczęła się zimna wojna z ZSRR oraz wojna koreańska. W kraju Truman zainicjował szereg liberalno-demokratycznych reform, wpisujących się w program „sprawiedliwego kursu”, kontynuującego „nowy kurs” Roosevelta.

Autorzy — Georgij Czerniawski i Larysa Dubowa, analizując liczne dokumenty archiwalne, wspomnienia, biografie i inne prace historyczne, śledzili, jak prowincjonalny polityk, który nie ukończył pełnego wyższego wykształcenia, potępiany przez społeczeństwo jako pionek lidera jednego z mafijnych klanów i członek loży masońskiej, znalazł się obecnie w gronie najbardziej wybitnych amerykańskich działaczy politycznych.