Grzebień Bezdomni

W 1989 roku antropolog David Graeber udał się w górskie rejony Madagaskaru, gdzie po niedawnej katastrofie – masowej głodówce spowodowanej naruszeniem lokalnych obyczajów – panuje napięcie. Prowadzi długoterminowe badania terenowe w wiejskiej społeczności Betafo, podzielonej na potomków arystokratów i niewolników.... Badając organizację społeczeństwa i historyczną pamięć Malgaszy, autor pokazuje, jak realizowane jest działanie polityczne w braku formalnych hierarchicznych instytucji władzy oraz jak polityka opiera się na codziennych praktykach, takich jak opowiadanie historii mających na celu powstrzymanie ludzi od otwartych konfliktów. „Bezdomni” pokazują, że działanie polityczne może być formą narracji, a etnografia antropologiczna – narzędziem do zrozumienia, jak społeczeństwa radzą sobie ze złożoną przeszłością historyczną, zapobiegając zjazdowi w przepaść masowej przemocy.