"...Zachowaj moją smutną historię…": Dziennik blokadowy Leny Muchiny

Uczennica z Leningradu, Lena Muchina, zaczęła prowadzić dziennik w maju 1941 roku, nie spodziewając się, że wkrótce zapiski w tym małym notesie przekształcą się z kroniki młodzieńczej miłości w kronikę jednej z najstraszniejszych katastrof w historii ludzkości i staną się... częścią dramatycznego tekstu zbiorowego pod tytułem «dzienniki blokadowe». Co można przeciwstawić męczonemu umieraniu z głodu w warunkach, gdy zawalają się powszechnie uznawane normy moralne? Co może uratować przed duchową degradacją w warunkach, gdy walka o przetrwanie pozbawia «ludzkiego oblicza», a głód i strach przed śmiercią zamieniają człowieka w zwierzę? Jednym z środków ratunku okazała się uporządkowana forma liter. Próba poprzez słowo zrozumienia tego, co się dzieje, poznania siebie. I jeszcze: intuicyjna wiedza, że trzeba zachować swoją historię, swoje doświadczenie — dla innych. Dziś, gdy coraz więcej dzienników blokadowych jest odszyfrowywanych i publikowanych, rozumiemy, jak wielką nieprzemijającą wartość mają te dokumentalne świadectwa tragicznej epoki. Podobnie jak dziennik Anny Frank, dziennik Leny Muchiny można z pewnością zaliczyć do grona najbardziej dramatycznych i poruszających dzieł XX wieku.