Historia Państwa Rosyjskiego

Autor słynnych «Listów rosyjskiego podróżnika», «Biednej Lizy», powieści historycznej «Marfa Posadnica, czyli Podbój Nowogrodu», wydawca «Moskiewskiego czasopisma» i «Wieśniaka Europy», N.M. Karamzin na początku XIX wieku na poważnie zainteresował się historią. W liście do brata Wasilija Michajłowicza z 6 czerwca... 1803 roku Karamzin informuje: «Chciałbym podjąć się najważniejszej pracy: nad historią Rosji, aby zostawić po sobie Narodowi porządny pomnik».
31 października 1803 roku cesarz Aleksander I nadał Karamzinowi tytuł historiografa z roczną pensją w wysokości dwóch tysięcy rubli, awansował go na nadwornego doradcę i umożliwił dostęp do archiwów państwowych. Od tego czasu aż do ostatnich dni życia Karamzin pracował nad «Historią».
Obok archiwum państwowego oraz bibliotek Uniwersytetu, Akademickiej i Synodalnej, Karamzin zwracał się do prywatnych zbiorów starożytności rosyjskich: Musina-Puszkin, Rumiancewych, Turgeniewów, Murawiewów. Własna biblioteka, która zawierała starożytne rękopisy, również stała się cennym pomocą w pracy.