Dziennik rosyjskiej kobiety

W 1904 roku w czasopiśmie «Wielki posłaniec» opublikowano dziennik pewnej Elżbiety Diakonowej — rosyjskiej studentki Sorbony. Przedstawiony do publikacji przez brata autorki, Aleksandra Diakonowa, «Dziennik rosyjskiej kobiety» przyciągnął uwagę czytelniczej publiczności. «Diakonowa jest wierna prawdzie i rzeczywista do ostatniego detalu»,... — pisał Wasilij Rozanow, wysoko oceniając ten szczery dokumentalny tekst.
I choć praktycznie nikt z współczesnych pierwszej publikacji nie wiedział nic o życiu autorki «Dziennika», szczegóły jej tragicznej śmierci, tajemnicze i przerażające, szybko stały się znane szerokiej publiczności.
Elżbieta Diakonowa (1874–1902), tak jak wówczas wiele dziewcząt o postępowych poglądach, ukończyła Wyższe Kursy Kobiece w Petersburgu, następnie uczyła się w Sorbonie, stawiała pierwsze kroki na literackiej ścieżce, prowadziła niezależne życie i podróżowała po Europie bez towarzyszy. W 1902 roku, dokonując samotnego spaceru w górach Tyrolu, w niewyjaśnionych okolicznościach Elżbieta tragicznie zginęła. W jej podróżnej skrzyni odkryto rękopis «Dziennika rosyjskiej kobiety», który, choć nie ujawniał tajemnicy jej śmierci, stał się prawdziwym odkryciem dla czytelników początku XX wieku.