Niemiecki duch w niebezpieczeństwie

W latach 1931-1933 niemiecki filolog-romanista, mediewista i tłumacz Ernst Robert Curtius na chwilę odchodzi od czystej nauki w poszukiwaniu humanistycznej filozoficznej alternatywy dla triumfujących idei totalitarnych. Podsumowanie społecznych i politycznych rezultatów w przeczuciu tragicznych czasów skłoniło Curtiusa do reinterpretacji szeregu... zjawisk kulturowo-historycznych, które nieodmiennie towarzyszyły jego projektowi globalnej Europy. W 1932 roku publikuje swego rodzaju manifest polityczny - książkę "Niemiecki duch w niebezpieczeństwie", w której po raz pierwszy proponuje koncepcję "nowego humanizmu", mającego na celu, zgodnie z nią, zachowanie integralności ducha narodowego w warunkach nadchodzącej katastrofy, opierającego się na oświeconym średniowieczu i idei ogólnoeuropejskiej wspólnoty w przeciwieństwie do rewolucyjnego nacjonalizmu epoki. Krytycznie opisując tendencje społeczno-polityczne, kulturowe i edukacyjne w współczesnych mu Niemczech, Curtius stał się wrogiem własnego kraju, który w tym czasie zajmował się rewizją historii i wymyślaniem zbiorowo przeżywanych form wielkości. Wydanie poprzedza szczegółowe wprowadzenie D. Kołczigina, które zawiera również kilka artykułów Curtiusa i jego krytyków.