Raniewska

Przed wami książka, która nie może istnieć. Paradoksalna i niespodziewana, jak jej bohaterka – wielka aktorka Faina Georgiewna Raniewska. O niej napisano niemało, a za każdym razem przed nami pojawia się inna Raniewska, zmienna i niepowtarzalna. Jednak książka Głeba Skorokhodowa... zajmuje szczególne miejsce. Jej wartość polega na tym, że autor przez wiele lat zapisywał swoje rozmowy z Fainą Georgiewną, a potem je zebrał w całość. Ale w tym również tkwi jej główna trudność i pułapka. Czytając te zapiski, bardzo trudno zrozumieć, czy mamy do czynienia z osobliwą mitologią Raniewskiej, w którą ona sama wierzyła, czy z przykładem jej błyskotliwej gry, obliczonej na jednego widza – jej kronikarza. Tym bardziej zadziwiający jest fakt, że książka na wyraźne żądanie Fainy Georgiewny nie została opublikowana za jej życia. Zresztą, w niej, poza wielkością talentu i osobowości, autor zdołał przekazać takie cechy charakteru ukochanej artystki, których zazwyczaj nie chcemy dostrzegać u tych, którzy nam się podobają. Może Raniewska to zrozumiała. A jednak ta książka powinna istnieć: to głos Fainy Georgiewnej, jej myśli, emocje. Dzięki pracy i cierpliwości Głeba Skorokhodowa, jego miłości do artystki możemy rozmawiać z nią nawet po dziesięcioleciach po jej odejściu, przypomnieć sobie jej błyskotliwe role, dowiedzieć się o życiu, nadziejach, marzeniach, o tym, jak ona i podobni jej ludzie – prawdziwi Mistrzowie, zakochani w swoim fachu – tworzyli wielkie sztuki, z których z dumą możemy korzystać.