Sokrates i Platon

Sokrates i Platon spotkali się w 408 r. p.n.e. i nie rozstawali się aż do śmierci Sokratesa. W wieku 20 lat Platon, utalentowany młodzieniec, obiecujący wierszokleta, przygotowywał się do udziału w konkursie poetyckim jako autor tragedii i przypadkowo przed teatrem... był świadkiem rozmowy Sokratesa. Był tak wstrząśnięty tym, co usłyszał, że spalił swoje wiersze i postanowił poświęcić się wyłącznie filozofii.
powszechnie wiadomo, że myśl Sokratesa miała ogromny wpływ na filozofię Platona, ale zrozumienie, na czym polegało to wpływ i w jakim stopniu przejawia się w dialogach platońskich, to niełatwe zadanie. W różnych czasach na ten temat pojawiały się różne punkty widzenia. Według jednej z nich, nie należy szukać różnic między Platonem a Sokratesem, ponieważ podstawowe założenia platonizmu zostały zapożyczone z nauk pitagorejczyków dzięki filozofii Sokratesa. Zakłada się, że sam Sokrates, biorąc pojęcie idei od pitagorejczyków, włączył w nie idee metafizycznych i moralnych rzeczywistości. Innymi słowy, myśl filozoficzna Sokratesa jest w pełni wyrażona w dialogach Platona i stanowi ich jedyną treść.
W tym zbiorze przedstawione są dwie prace historyków antyczności: S.A. Żebielewa (1867—1941), znanego rosyjskiego i radzieckiego filologa klasycznego, oraz W. Windelblanda (1848—1915), niemieckiego filozofa idealisty.