Żywe kino. Sekrety, techniki, sposoby

Twórca «Ojca chrzestnego», «Apokalipsy dziś», «Drakuli» i innych filmowych arcydzieł wciąż jest nowatorem. Zdaniem Francisa Forda Coppoli, przyszłość kinematografii należy do nowej formy sztuki, którą nazwał «żywym kinem». Połączy ono to, co najlepsze, co zostało wymyślone i z powodzeniem wykorzystane... w kinie, telewizji i teatrze. Taki film, nakręcony jednym ujęciem, w czasie rzeczywistym, z elementami scenicznej inscenizacji i wykorzystaniem najnowszych technologii, według zapewnień autora, da reżyserom większą swobodę twórczą, a widzom - poczucie, że oglądają film na żywo w trakcie jego tworzenia. W tej książce Coppola opowiada o trudnościach, z jakimi się zmierzył podczas przygotowań i zdjęć «żywego kina», rozmyśla o specyfice pracy z aktorami i budowy kadru. «Wyobraźcie sobie, że oglądacie w telewizji baseball: mecz w pełnym rozkwicie, różnica w punkcie minimalna - i nagle dowiadujecie się, że tak naprawdę gra już się zakończyła, a wasza drużyna wygrała. I mecz natychmiast staje się podobny do wczorajszej gazety: martwy, nudny i niegodny oglądania. Więc jaka jest różnica między widowiskiem, które rozgrywa się przed waszymi oczami (i o tym wiecie), a tym, co zostało nagrane wcześniej? W końcu film, jak jego poprzednik - spektakl teatralny, definiuje wrażenie, jakie wywiera na publiczności. Co więc może zrobić reżyser, aby fakt, że scenariusz jest realizowany na żywo, stał się dla widzów bardziej oczywisty i zainteresował ich? Podczas drugiego eksperymentalnego warsztatu byłem pochłonięty problemem: jak sprawić, aby moja transmisja wyglądała i była postrzegana przez widownię dokładnie jak film? Dążyłem do tego, aby widzowie powiedzieli: «Czy to naprawdę jest na żywo? Muszę to zobaczyć, wyglądało po prostu jak film: nie pomyślałbym, że wszystko jest nagrywane w czasie rzeczywistym». Dlaczego warto przeczytać tę książkę Ta książka to nie tylko przewodnik po tworzeniu «żywego kina», ale także autobiografia reżysera. Opowiada o ludziach i filmach, które na niego wpłynęły, oraz dzieli się osobistym spojrzeniem na historię rozwoju kinematografii i telewizji. W dodatku znajdziecie dziennikowe notatki Francisa Forda Coppoli, które prowadził podczas realizacji «żywego kina» w 2015 roku. Dla kogo jest ta książka Książka będzie przydatna profesjonalistom: reżyserom telewizyjnym i filmowym, scenarzystom, operatorom, a także fanom prac Coppoli i wszystkim, którzy interesują się kinem.