Ziemia i marzenia o spokoju

W książce "Ziemia i marzenia o spokoju" filozof Gaston Bachelard kontynuuje swoje badania nad poetycką ontologią obrazów, poświęconą żywiołowi ziemi. Praca ta kończy dylogię rozpoczętą w "Ziemi i marzeniach woli" i koncentruje się na obrazach spokoju, domu, schronienia, korzenia, snu... – przez które człowiek intuicyjnie odnajduje swoje miejsce na świecie. Bachelard analizuje dzieła Victora Hugo, Charles’a Baudelaira, Rilkego, Novalisa, Edgara Poe, Jean-Paula Sartre’a i innych autorów, aby pokazać, jak ziemia staje się symbolem wewnętrznego schronienia i zakończenia ruchu. Rozwija koncepcje domu jako ochrony, jaskini jako pierwotnego schronienia, korzenia jako obrazu trwałości i labiryntu jako struktury medytacyjnej izolacji. Dla czytelnika badającego skrzyżowania filozofii, poetyckiej wyobraźni i myśli psychoanalitycznej. "Ogradzać się – oto wielkie ludzkie marzenie. Osiągnąć zamkniętość pierwotnego spokoju – oto pragnienie, które odradza się w momencie, gdy zaczynamy marzyć spokojnie".