Śliwkowy kalendarz miłości

«Śliwkowy kalendarz miłości» — wybitne dzieło tradycyjnej japońskiej prozy i jeden z najlepszych przykładów w gatunku ninzōbon — «opowieści o uczuciach». Taménaga Shunsui (pseudonim japońskiego powieściopisarza Sasakiego Sadataka) stworzył dwanaście «zwojów» — odpowiadających liczbie miesięcy — opowiadań o życiu w... stołecznym Edo, znanym m.in. z dzielnicy Yoshihara, która oferowała rozrywki zarówno dla wyrafinowanych, jak i mniej wymagających gustów. Wysoko urodzeni panowie i prostacy, gejsze najwyższej rangi i zwykłe kobiety — wszystkich ich łączy miłość, która nie uznaje granic i co wiosnę budzi się na nowo z siłą, rozkwitając z pierwszymi kwiatami śliwy.
Sukces ninzōbon stał się jedną z przyczyn prześladowań literatury ze strony władz Japonii, zirytowanych popularnością książek, które nie niosły odpowiedniego ładunku ideowego. W 1842 roku pisarze, wydawcy i artyści zostali nawet pociągnięci do odpowiedzialności i poddani karom oraz grzywnom, a książki i deski drukarskie masowo palono. Taménaga Shunsui był jednym z tych, którzy zostali poddani szczególnie brutalnym represjom i wkrótce zmarł, nie znosząc wstrząsu. Dopiero w połowie wieku pisarze Japonii znów mogli wrócić do zakazanych tematów i ożywić lekkie gatunki, w tym ninzōbon.
W dekoracji książki wykorzystano tradycyjne japońskie grafiki, które zdobiły oryginalne wydanie z 1833 roku.