Czyste serce, oświecony umysł

W wieku dwudziestu lat Mora O’Halloran bierze udział w uniwersyteckich demonstracjach, namawia kelnerki do założenia związku zawodowego i jako wolontariuszka pracuje z dziećmi z autyzmem. Mora bierze przykład z katolickiej świętej Matki Teresy, ale w domu medytuje w pozycji lotosu,... zaskakując bliskich - w Irlandii lat 70. praktyki buddyjskie wciąż nie są popularne. W wieku dwudziestu czterech lat wyrusza do Japonii bez większych planów i spędza trzy lata w buddyjskim klasztorze.
Książka zawiera dzienniki i listy Mory O’Halloran z tych trzech lat: od początku podróży do Japonii do zakończenia uczniostwa w klasztorze Tōshōji. Stała się pierwszą zachodnią kobietą, która otrzymała przekaz dharmy i uzyskała prawo do nauczania zen. Jednak w drodze z Tokiu do Dublina Mora zginęła w wypadku samochodowym - miała dwadzieścia siedem lat. Na cześć „wielkiej oświeconej” w świątyni
Kannonji została ustawiona statua Mory w postaci bodhisattwy współczucia.
Pomimo powagi duchowych poszukiwań, ton O’Halloran jest daleki od pobożnej obojętności: w listach kpi z arogancji hawajskich krsznowców, krytykuje nierówność płci i zarysowuje plan pracy dyplomowej.
Jej dzienniki świadczą o życiu zakonnym, poświęconym pracy i poznaniu: „pustka” oraz inne pojęcia filozofii zen ledwo poddają się wyrażeniu słownemu, ale gotowanie ryżu i wspólny posiłek dzień po dniu stają się medytacją.
Tłumacz: Sofja Abaszewa