Ile nie karm wilka

Kruk zawsze wiedział: urodził się, aby stać się wilkiem. Wiele obrzędów przeprowadził, wszystkie sposoby wypróbował, ale wszystko na próżno. Społeczność patrzy na niego krzywo, już dawno się w nim rozczarowała, nie wierzy już w żadną ukrytą wilczą istotę. A Kruk... wierzy. Gdzieś w lesie, mówią, żyją ludożercy, półludzie-półwilki – może oni mu pomogą w pożądanej sile, by stać się wilkiem? Tylko jak ich jeszcze znaleźć... Baya zawsze wiedziała: nie przebywaj z ludźmi bez potrzeby, nie ukazuj się im w ludzkiej postaci, bo to będzie nieszczęście. Ale przyciągnął jej uwagę zabawny młodzieniec, prowadzący absurdalny rytuał w nocnym lesie, rozweselił ją. „Znaleźć w lesie wszystko, czego szukasz w nim”, jak się mówi o ludożercach. Tylko życie wśród wilków nagle okazuje się wcale nie bajką...