Komunalka na Pietrogrodzie

„Moje ciało pachnie smażonymi ziemniakami z cebulą, moje włosy pachną smażonymi ziemniakami z cebulą, moje myśli pachną smażonymi ziemniakami z cebulą…”. Komunalne mieszkanie nie raz stawało się głównym bohaterem i miejscem akcji w radzieckiej literaturze artystycznej. Jak się okazało, sam... fenomen komunalek nie zniknął wraz z upadkiem starego reżimu — w zadziwiający sposób dostosował się do nowych czasów. Roman Osmińkin i Anastazja Veprewa zamieszkali w komunalnym pokoju w centrum Petersburga i przejęli rolę kronikarzy tej zdumiewającej archaicznej rzeczywistości. Swoje wrażenia utrwalali w blogu na Facebooku, z którego wyrósł ten półdokumentalny narracja. Autorzy świadomie zrezygnowali z dystansowanej pozycji antropologów na rzecz szlachetnego zadania — opisać komunalny wszechświat przez pryzmat własnych doświadczeń. W rezultacie powstał paradoksalny artystyczny stop miedzy dystopią, literackim wuażyryzmem i dramatem psychicznym. Roman Osmińkin — poeta, krytyk sztuki i performer, autor książek „Towarzysz-rzecz” i „Towarzysz-słowo”, Anastazja Veprewa — artystka, kuratorka i redaktorka portalu „K. R. A. P. I. W. A.”. „Komunalka na Pietrogrodzie” po raz pierwszy została zaprezentowana w formie sztuki w programie fringe festiwalu młodej dramaturgii „Lubimowka-2019”