Judas Iskariota

Dante rzucił go w ostatnie kręgi piekła, a Kościół przeklina go od dwóch tysięcy lat. Juda z Kariotu, syn Szymona, to biblijny symbol zdrady, wielkiego grzesznika, który oddał Jezusa Chrystusa w ręce katów i skazał na śmierć krzyżową. Co go... skłoniło do takiego czynu? Nienawiść? Ale on kocha Chrystusa i czci go jako Nauczyciela, a dla Chrystusa jest ulubionym uczniem. Chciwość? Ale Juda nawet nie skorzystał z pieniędzy otrzymanych za zdradę, rzucając je arcykapłanom i faryzeuszom. Bezduszność? Ale to wciąż pytanie, kto jest bardziej sercem: inni apostołowie, którzy po śmierci Nauczyciela nadal jedzą i śpią, a Juda - nie potrafi żyć i zabija siebie. A może w ogóle nie było zdrady? Może czyn Judy był potrzebny, aby Chrystus przyjął krzyżowe męki i stał się Zbawicielem świata?
Wybitny rosyjski pisarz epoki srebrnej Leonid Andriejew (1871-1919) męczennie rozmyśla o miłości i nienawiści, cierpieniu i ofiarności, przypadkowym i nieuniknionym. Złożone filozoficzne dociekania przenikają również inne dzieła, zawarte w zbiorze: powieść "Dziennik Szatana" - o wcieleniu diabła w człowieka, "Życie Wasilija Fiwiejskiego" - o wyniszczającej walce ducha z "ciasnymi okowami ludzkiego "ja"", "Opowieść o siedmiu powieszonych" - o ostatnich dniach ludzi skazanych na karę śmierci, z ostrą egzystencjalną problematyką.