W Sztabie Naczelnego Wodza. Wspomnienia admirała. 1914—1918

Kontradmirał Aleksandr Dmitrijewicz Bubnow poświęcił książkę swoich wspomnień wydarzeniom I wojny światowej. Od początku wojny znajdował się w Sztabie Naczelnego Wodza i służył tam aż do październikowych wydarzeń 1917 roku. W lipcu 1916 roku Bubnow uzyskał stopień kapitana 1. rangi... „za zasługi w służbie”. Kontradmirałem został rok później, w lipcu 1917 roku, już za rządów Tymczasowego Rządu. Swoją służbę w Sztabie admirał dzieli na trzy okresy: przy wielkim księciu Mikołaju Mikołajewiczu, który dowodził armią rosyjską do sierpnia 1915 roku, przy cesarzu Mikołaju II, który przyjął na siebie obowiązki Naczelnego Wodza, oraz przy władzy Tymczasowego Rządu, po lutym 1917 roku zmieniającego w ciągu kilku miesięcy szereg naczelnych dowódców. A.D. Bubnow analizuje przebieg działań wojennych w tym okresie i stawia szereg interesujących, choć nie bezspornych, wniosków. Jako człowiek osobiście zaangażowany w wiele wydarzeń, dobrze zna fakty, które pozostawały nieznane ludziom z zewnątrz. Na przykład epopeja z przygotowaniem operacji bosforowej, niestety, nie zrealizowanej, jest mu znana w drobnych szczegółach, ponieważ sam zajmował się opracowaniem tych planów w Sztabie. W 1918 roku udało mu się dotrzeć do Odessy i przyłączyć do Białego Ruchu. Admirał Kołczak, dobrze znający Bubnowa, włączył go w skład delegacji, która miała reprezentować interesy Rosji na Konferencji Pokojowej w Wersalu po zakończeniu I wojny światowej. Jednak rosyjska biała delegacja nie została dopuszczona na konferencję, dla sojuszników Rosja stała się przestawioną kartą. Po powrocie do Rosji, A.D. Bubnow w 1919 roku został mianowany szefem sztabu dowódcy floty czarnomorskiej admirała A.W. Nienjukowa. A w 1920 roku wyjechał wraz z rodziną na emigrację, aby już nigdy nie wrócić na rosyjskie brzegi...