Przemysł kulturowy. Oświecenie jako sposób oszukiwania mas

Esej „Przemysł kulturowy” jest jednym z rozdziałów znaczącej książki przedstawicieli Szkoły Frankfurckiej Maxa Horkheimera i Theodora Adorno „Dialektyka oświecenia” (1947). W tym tekście założyciele krytycznej teorii rozpatrują przemysł kulturowy jako sposób manipulowania masami za pomocą standaryzowanych i jednolitych dzieł sztuki,... które nie niosą żadnej wartości dla człowieka, będących towarami, których jedynym celem jest osiągnięcie zysku. Przemysł kulturowy pasożytuje na pragnieniu ludzi późnego kapitalizmu uzyskania szybkiej rozrywki, aby odciągnąć się od ciężarów życia, nierówności, ucisku. Chociaż obiektami analizy Horkheimera i Adorno były radio i kino, sam koncept „przemysłu kulturowego” stał się podstawą badań zupełnie innych mediów i nie traci na aktualności także w obecnej erze cyfrowej.