Istanbul. Tajemnice, historie i legendy

W nowej książce z serii „Geniusz miejsca” Corrado Augias – włoski dziennikarz, prezenter telewizyjny, polityk i pisarz, proponuje spojrzeć na Stambuł, mijając jego reprezentacyjny front i zrozumieć go przez pryzmat tajemnic, historii oraz losów słynnych rodaków, zaczynając od założyciela –... cesarza bizantyjskiego Konstantyna Okładka odkrywa mapę Stambułu z XVII wieku na rycinie Jaspara de Isaaca „Widok Konstantynopola”Ta książka o Stambule napisana została przez Corrado Augiasa, mieszkańca innego „wiecznego miasta” – Rzymu. Pisarza, dziennikarza, kawalera orderów „Za zasługi dla Republiki Włoskiej” i Orderu Legii Honorowej Francji, autora książek przetłumaczonych na wiele języków o Paryżu, Londynie, Nowym Jorku, a oczywiście także o Rzymie. Porównując z rodzimym Rzymem, autor lekko, żywym językiem opowiada czytelnikowi historię Stambułu i jego mieszkańców, odkrywa ich sekrety.Dla Corrado Augiasa ważne było nie tylko opowiedzenie o różnych miejscach i wydarzeniach z historii Stambułu, ale także przekazanie szczególnej atmosfery miasta, do opisu której Orhan Pamuk posługuje się tureckim słowem „hüzün” – można je przetłumaczyć jako „tęsknota”, „smutek”, „gorycz” lub, z pewnym marginesem błędu, jako „melancholia”… Bezsensowne żale o epoce, której już nie można odzyskać, są skutkiem i jednocześnie przyczyną upadku miasta. Te refleksje pozwalają po raz kolejny zbliżyć Stambuł i Rzym – dwa niezapomniane, wspaniałe miasta, które utraciły swoją dawną chwałę, uważa autor.„W swoich książkach o Paryżu, Rzymie i innych miastach opowiadałem o miejscach, dobrze mi znanych i bliskich, z którymi z różnych powodów byłem związany. Do Stambułu jeździłem wiele razy i to miasto zadziwiało mnie, odsłaniając coraz to nowe swoje oblicza – przyciągały mnie ocalałe tam malownicze zakątki, tajemniczy charakter jego mieszkańców; czułem przyciąganie tego miasta, które wynika nie tylko z bogatego dziedzictwa przeszłości, ale także z nowoczesnego chaosu, brudnych ulic, spalin i dymu papierosowego, nieporządku, śmieci, półzniszczonych budynków, stałego balansowania między dwoma światami i prób podejmowania wyboru (którego i tak nie można dokonać) na rzecz jednego z nich – nieprzypadkowo Stambuł w poszukiwaniu samookreślenia na wieki utkwił w pułapce cywilizacyjnej”.