Krytyka praktycznego rozumu

Immanuel Kant – ojciec niemieckiej klasycznej filozofii. Będąc jednym z wiodących myślicieli epoki Oświecenia, Kant stał się twórcą krytycznego idealizmu, który miał ogromny wpływ na prace Fichtego, Schellinga, Hegla i dalszą światową myśl filozoficzną.
Kant uważał, że rozum jest źródłem moralności... i że estetyka wynika z zdolności do obiektywnego osądu. Poglądy Kanta nadal mają duży wpływ na współczesną filozofię, szczególnie w dziedzinie etyki, teorii politycznej i postmodernistycznej estetyki.
„Krytyka praktycznego rozumu” – druga z trzech prac krytycznych Immanuela Kanta, bezpośrednie kontynuacja „Krytyki czystego rozumu”.
Druga krytyka miała decydujący wpływ na późniejszy rozwój w dziedzinie etyki i filozofii moralnej, zaczynając od nauki Fichtego i stając się w XX wieku głównym punktem odniesienia dla filozofii moralnej.