Wampiry. Pochodzenie i wskrzeszenie. Od folkloru do hrabiego Drakuli

Historia wampirów ma swoje korzenie w wschodnioeuropejskich wsiach XVIII wieku, kiedy to plotki o ciałach powstających z martwych przetaczały się przez Europę i wywoływały masową histerię. W swoich badaniach nad pierwszymi opowieściami o wampiryzmie, Christopher Freyling bada, jak i dlaczego... wampiry stały się jedną z najbardziej trwałych postaci w historii kultury masowej. Jak wampiry-chłopi, opisane przez Josepha Pittona de Tournefort i Dom Augustena Calmeta, czyli folklorystyczne wampiry, które napadały na owce i krowy, stały się arystokratycznymi bohaterami-złoczyńcami romantyków.
Śledzi on rodowód literackiego wampira od 1816 roku: historia współczesnych wampirów powstała – w odpowiedniej ustnej formie – w wynajętej w wakacje willi z widokiem na Jezioro Genewskie w nocy z 17 czerwca 1816 roku, kiedy to pogoda była niezwykle wilgotna, a atmosfera niezwykle napięta. Tego dnia w willi Diodati zebrali się lord Byron, John Polidori, Percy Shelley, Mary Shelley, by opowiadać wymyślone historie o duchach, jednak w rezultacie tamtego wieczoru powstał literacki wampir i Frankenstein. Następnie autor opisuje dzieła artystyczne, które powstały między „Wampirem” J. Polidoriego (1819) a, być może, najsłynniejszym wampirem wszech czasów „Drakulą” B. Stokera (1897).
Autorem książki jest sir Christopher Freyling – historyk kultury, autor licznych publikacji na różne tematy, od sinofobii po westerny. Był również rektorem Królewskiego College'u Sztuk w Londynie od 1996 do 2009 roku, gdzie do dziś pozostaje honorowym profesorem historii kultury.