Po Kraju Usuryjskim. Dersu Uzal

Książki słynnego podróżnika Władimira Kławdijewicza Arseniewa (1872–1930) „Po Kraju Usuryjskim” i „Dersu Uzal” miały trudną drogę do czytelnika. Pracę nad nimi przyszły sławny etnograf, geograf, archeolog, antropolog i historyk, a wówczas podpułkownik armii rosyjskiej, rozpoczął w 1906 roku: przewodząc ekspedycji... w górzystym rejonie Sichote-Aliń, w końcu otrzymał możliwość spełnienia dawnego marzenia i zajęcia się badaniem Dalekiego Wschodu, czemu poświęcił całe dalsze życie. Biorąc za podstawę zapisy z dzienników podróżniczych, Władimir Arseniew przerobił je na fascynującą prozę przygodową, zachowującą zarówno świeżość bezpośredniego wrażenia, jak i prawdziwość relacji świadka. Kiedy, po wieloletniej pracy nad tekstami, książki były ostatecznie gotowe do publikacji, wybuchła Rewolucja Październikowa, co przez kilka lat uczyniło wydanie niemożliwym... Od 1920 roku dzieła Arseniewa zaczynają być publikowane w kraju, a już w 1924 roku w Berlinie przy udziale Fridtjofa Nansena ukazał się niemiecki przekład książek „Po Kraju Usuryjskim” i „Dersu Uzal”. Szczególną popularność książkom przyniosły ekranizacje — z 1961 roku („Dersu Uzal”, reżyser Agasi Babayan) i szczególnie oscarowy film z 1975 roku („Dersu Uzal”, reżyser Akira Kurosawa).