Fotografia i jej przeznaczenie

Poeta i prozaik, krytyk i historyk sztuki, teoretyk i praktyk sztuki, a także reżyser, aktor i prezenter telewizyjny (plus oczywiście publicysta i działacz społeczny, esteta i lewak, marksista i francuski rolnik, dowcipniś i, w końcu, ikona kultury), John Berger stworzył... (zsyntetyzował, zestrukturalizował) szczególny styl i sposób opowiadania historii, w którym wszelkie sztuki, szkoły artystyczne i kierunki, a także poszczególne biografie twórcze odgrywają rolę postaci i fabularnych figur. <...> autorstwo uchwyconych faktur jest tu zawsze szersze niż zadany temat i implikuje masę podwodnych prądów i zainteresowań, wielowarstwową narrację, która może się ujawnić później, poprzez pogłębione zrozumienie kontekstu. Im dłużej przebywasz w takiej książce, tym staje się ona skuteczniejsza i głębsza, ponieważ drugie życie, które włącza się w jej treść, należy już do czytelnika. Do jego percepcji.

Do książki brytyjskiego pisarza i krytyka sztuki Johna Bergera (1926-2017), specjalnie przygotowanej przez autora dla rosyjskich czytelników, trafiły eseje z różnych lat, poświęcone fotografii, zasadom funkcjonowania powojennego systemu sztuki, a także niektórym ważnym postaciom kultury XX wieku, od Majakowskiego po Le Corbusiera. Teksty, głównie napisane w latach 60-tych, zawierają zarówno reakcje na wydarzenia tamtych czasów (śmierć Che Guevary, wydanie książki Susan Sontag „O fotografii”), jak i bardziej uniwersalne prace z teorii i historii sztuki („Moment kubizmu”, „Historyczna funkcja muzeum”), które do dziś nie straciły swojej aktualności.