Moi przyjaciele

Mistrzowsko napisany, poruszający powieść o trzech przyjaciołach żyjących w politycznym wygnaniu i ich emocjonalnym schronieniu – przyjaźni. Jako nastolatek Khaled, siedząc w kuchni w rodzinnym Benghazi, usłyszał pewnego razu w radio dziwną, fascynującą opowieść o człowieku i kotce, która ostrożnie... i delikatnie odgryza mu kawałek po kawałku, a w ostatniej chwili, gdy od człowieka prawie nic nie zostaje, zatrzymuje kotkę krótkim „Nie”. Ta opowieść początkującego pisarza zdeterminuje życie Khaleda, wysyłając go do Edynburga, aby studiował literaturę, a potem do Londynu, gdzie w 1984 roku znajdzie się w centrum słynnej demonstracji Libijczyków protestujących przeciwko reżimowi Kadafiego. Z libijskiej ambasady otwarto ogień do demonstrantów, a od tego przełomowego momentu zacznie się medytacyjny, wschodnio odprężony, pokrętny spacer Khaleda na całe życie w towarzystwie dwóch przyjaciół. Powieść Matar to wyrafinowane, proste rozważanie o tym, co to znaczy mieć lub nie mieć domu, co w ogóle oznacza dom, jak przetrwać w samotności z PTSD, w czym tkwi nieuchwytna istota przyjaźni, w której nie ma długów i obietnic, nie ma materialnych więzi i przysiąg wierności. Są książki, które chwytają od razu, ale szybko od nich odchodzisz. „Moi przyjaciele” to inna. Powoli przenika do ciebie, otacza, zupełnie jak przyjaźń bez zobowiązań – ta przyjaźń, która jest mocniejsza niż jakiekolwiek zobowiązania.
 
Tłumacz: Aleksandrowa Maria