Wielka wojna i rewolucja lutowa 1914–1917. Wspomnienia generała majora Oddzielnego Korpusu Żandarmerii, szefa cesarskiej ochrony pałacowej Mikołaja II

Generał-major Oddzielnego Korpusu Żandarmerii Aleksandr Iwanowicz Spiridowicz był człowiekiem oddanym cesarzowi Mikołajowi II i samej idei władzy monarchicznej. Z chwilą wybuchu I wojny światowej A. I. Spiridowicz towarzyszył monarsze w podróżach na front, zapewniając mu ochronę, w Sztabie i w... oddziałach frontowych. W 1915 roku za sukcesy służbowe A. I. Spiridowicz został awansowany na generała-major. Latem 1916 roku Mikołaj II mianował Spiridowicza prezydentem w Jałcie. Wojna, według ogólnego przekonania, zmierzała do zwycięskiego końca, a Jałtę, ulubiony kąt Krymu cesarza, należało przekształcić w „rosyjskie Nice”, a do tego potrzebny był inicjatywny, uczciwy człowiek, sługa prawa. Generał energicznie zabrał się do pracy, ale... historia przygotowała dla Rosyjskiego Imperium inny scenariusz... W lutym 1917 roku, w samym środku wydarzeń rewolucyjnych, generał Spiridowicz znalazł się w Piotrogrodzie, w podróży służbowej, i mógł obserwować wszystko, co się działo, swoimi oczami. Upadek Rosyjskiego Imperium, obalenie monarchy i następujące wydarzenia postrzegał jako wielką tragedię. Osobiste wspomnienia A. I. Spiridowicza uzupełniają liczne dokumenty oficjalne, co czyni narrację szczególnie wiarygodną.