Adam na wygnaniu, czyli tragedia wszystkich tragedii

Druga część trylogii tragedii holenderskiego dramaturga Joosta van den Vondela, napisana w XVII wieku. W tym dziele autor reinterpretuję biblijną historię o upadku pierwszych ludzi i wygnaniu Adama i Ewy z raju, rozważając ją przez pryzmat klasycznej tragedii i głębokich... filozoficznych refleksji na temat dobra i zła, wolnej woli, odpowiedzialności i losu człowieka. W centrum akcji – dramat pierwszych ludzi, którzy znaleźli się przed wyborem między posłuszeństwem a pokusą. Vondel przedstawia biblijnych bohaterów jako złożone, wewnętrznie sprzeczne postacie, zdolne do wątpliwości, bólu i współczucia. Tragedia porusza uniwersalne pytania o naturę zła, rolę wolnej woli i nieuchronność kary za pychę i nieposłuszeństwo. Poetycki język, nasycony aluzjami i symbolami, nadaje dziełu wyjątkową głębię i wyrazistość.