Ogólna psychopatologia. Od podstaw psychopatologii do kształtowania osobowości

Karl Jaspers (1883–1969) zyskał sławę przede wszystkim jako filozof, jeden z głównych przedstawicieli egzystencjalizmu, którego wpływ dostrzegali Albert Camus, Jean-Paul Sartre, Hannah Arendt. Jednak Jaspers był nie tylko filozofem, ale także lekarzem psychiatrą, a jego praca doktorska „Ogólna psychopatologia” była... wynikiem kilkuletniej pracy w szpitalu psychiatrycznym. Jaspers był głęboko niezadowolony z istniejących w jego czasach podejść do badania i leczenia chorób psychicznych, uważał, że ta dziedzina medycyny znajduje się w głębokim kryzysie, i postawił sobie ambitne zadanie opracowania nowych podstaw naukowych dla psychiatrii. Faktycznie stworzył filozofię psychiatrii, opracował nowy język i aparat kategorii do opisywania i klasyfikacji zaburzeń psychicznych. Pierwsze wydanie „Ogólnej psychopatologii” ukazało się w 1913 roku, kiedy Jaspers miał 30 lat; książka stała się jego życiem, a przy każdym wznowieniu przerabiał i rozszerzał ją — aż do 1959 roku, kiedy ukazało się 7. wydanie. To klasyka literatury psychiatrycznej, obowiązkowa lektura dla psychiatrów, która, mimo intensywnego rozwoju nauk o ludzkim mózgu i psychice w ostatnich dekadach, pozostaje niezastąpiona. Przyjęte dzisiaj kryteria diagnostyczne, jak i klasyfikacja zaburzeń psychicznych, nadal opierają się na ideach i metodach przedstawionych w tej pracy.