Alicja w Krainie Czarów. Alicja w Lustrzanej Krainie tłumaczenie Demurowej ilustracje Newella

Charles Lutwidge Dodgson (1832–1898), bardziej znany jako Lewis Carroll, był wybitnym matematykiem i logikiem, utalentowanym fotografem oraz miłośnikiem gry w szachy i opowiadania bajek. Większość swojego życia spędził w Oksfordzie: Charles uczył się w kolegium Christ Church i pozostał tam... jako nauczyciel. Tam też poznał rodzinę Liddell, a to spotkanie stało się znaczącym wydarzeniem w historii literatury dziecięcej. Dodgson był najstarszym dzieckiem w wielodzietnej rodzinie; przyzwyczaił się do zabawiania dzieci zajmującymi wymyśleniami, w związku z czym łatwo zaprzyjaźnił się z trzema córkami dziekana Christ Church, Henry'ego Liddella. Dla Loriny, Alicji i Edith Charles wymyślał liczne bajki, jednak nigdy ich nie zapisywał. Wszystko zmieniło się pewnego lipcowego dnia w 1862 roku. Płynąc łodzią po rzece, Dodgson, jak zwykle, zaczął opowiadać dziewczynkom wspaniałą bajkę pełną cudów i nieprawdopodobieństw. Na dziesięcioletnią Alicję ta niezwykła historia wywarła silne wrażenie i dziewczynka zaczęła namawiać Dodgsona, aby ją zapisał. W końcu Charles stworzył rękopis książki „Przygody Alicji w Podziemiu”, zilustrował ją własnymi rysunkami i podarował Alicji Liddell. Później pisarz George MacDonald przeczytał bajkę i zalecił Dodgsonowi jej wydanie. Charles gruntownie popracował nad tekstem, miejscami go zmieniając, a miejscami uzupełniając, i w 1865 roku „Przygody Alicji w Krainie Czarów” po raz pierwszy ujrzały światło dzienne. Na publikację Dodgson przyjął artystyczny pseudonim Lewis Carroll i od tego czasu podpisywał nim każdą swoją książkę dla dzieci. Sześć lat po wydaniu pierwszej części Carroll napisał kontynuację – „Przez lustro i co Alicja tam zobaczyła, czyli Alicja w Lustrzanej Krainie”. Te bajki są pełne fantastycznych obrazów, naruszeń zasad logiki, wyszukanych kalamburów i elementów angielskiego folkloru. Świat, do którego trafia mała Alicja, to świat absurdu, zagadek i gier: najpierw jest to gra w karty, a następnie w figury szachowe. Pod koniec XIX wieku „Alicja” stała się najpopularniejszym dziełem dla dzieci w Anglii. W 1928 roku Alicja Liddell, po zamążpójściu za Hargreavesa, wystawiła na aukcję podarowany jej przez Carrolla rękopis i w ten sposób uniknęła niedostatku. Dziesiątki lat później ręcznie wykonana książka Carrolla ponownie trafiła na aukcję. Na inicjatywę darczyńców z USA została wykupiona i podarowana Brytyjskiemu Muzeum za wkład brytyjskiego narodu w zwycięstwo nad koalicją hitlerowską. W Brytyjskiej Bibliotece rękopis „Alicji” znajduje się do dziś.

W tym wydaniu bajki o uroczej Alicji zostały ozdobione unikalnymi ilustracjami oryginalnego amerykańskiego artysty Petera Newella (1862–1924). Wykonane w finezyjnym, rozpoznawalnym stylu, podążają za burzliwą wyobraźnią autora i ilustrują dziwaczne światy Krainy Czarów i Lustrzanej Krainy.