Kruszka szop i ten, który siedzi w stawie

Można bez przesady powiedzieć - całe dzieciństwo dziadków i babć, rodziców, a teraz dzieci i wnuków jest narysowane przez genialnego leworęcznego Władimira Grigorjewicza Sutiewa. Jedną z jego najdobrzejszych książek jest historia o małym, ale odważnym Kruszku Szopie, który początkowo bardzo... się bał, a potem zaprzyjaźnił się z Tym, kto siedział w stawie. Bajkę napisała amerykańska pisarka Lilian Moore, a Władimir Sutiew dał książce drugie, barwne i w zasadzie nieśmiertelne życie.
Mama daje Kruszce Szopowi zadanie, aby w ciemności poszedł nad staw i złowił pyszne raki na kolację. Kruszka z entuzjazmem rzuca się do wykonania prośby mamy, ale im dalej oddala się od domu, tym straszniej mu się robi. Po drodze spotyka Jeża, Skunksa i Grubego Królika, którzy przestraszają go opowieściami o Tym, kto siedzi w stawie. Ale Kruszka dzielnie idzie dalej. Rzeczywiście widzi w stawie kogoś, kogo uznaje za bardzo strasznego, dwa razy ucieka i dwa razy wraca, uzbrojony to w kamień, to w kij. Ten, kto siedzi w stawie, też grozi mu to kamieniem, to kijem, a do końca zasmucony i przestraszony Kruszka wraca do mamy.
Mama daje synowi mądrą radę: nie grozić i nie wymachiwać na Tego, kto siedzi w stawie, lecz po prostu się do niego uśmiechnąć. Szop tak właśnie czyni. Tym razem Ten, kto siedzi w stawie, uśmiecha się do niego w odpowiedzi. Złowiwszy raki, maluch wraca do domu, a mama zdradza mu tajemnicę - kto tak naprawdę siedział w stawie. Ale domyśleć się, kto to jest, mały czytelnik ma za zadanie samodzielnie przy pomocy rodziców. Główna i bardzo ważna dla malucha konkluzja - Kruszka Szop był mały, ale odważny, a bycie odważnym - to bardzo dobrze.
Czytanie polecane przedszkolakom w każdym wieku, do oglądania obrazków i czytania, zarówno samodzielnie, jak i z rodzicami.
Przekład z angielskiego Ołgi Aleksandrowny Obrazcowej.