Brudne średniowiecze

Książka historyka i rekonstruktora Ekateriny Miszankowej poświęcona jest obalaniu popularnych mitów o epoce średniowiecza. W średniowieczu ludzie byli straszliwie brudni i śmierdzący — nigdy się nie myli, ubrań nie prali, rycerze załatwiali się prosto pod siebie, w zbroi, a szerokie... kapelusze nosili, aby chronić się przed pomyjami i zawartością nocników, które nieustannie były wylewane z okien. Królowa Izabela Kastylijska przysięgła nie zmieniać bielizny, dopóki Maure nie zostaną wygnani z Hiszpanii, i myła się tylko dwa razy w życiu. Od Ludwika XIV śmierdziało «jak od dzikiego zwierza». Król Fryderyk Barbarossa ledwo nie utopił się w nieczystościach. A na okna brytyjskiego parlamentu wieszano aromatyzowane zasłony, aby chronić się przed smrodem, który unosił się z Tamizy. Co z tego jest prawdą, a co wymysłem? Jak naprawdę wyglądała średniowieczna łaźnia lub toaleta? Jak ludzie prali bieliznę i jakich wonności używali mieszkańcy średniowiecza? Przyjrzyjmy się faktom.