Przyjemność z tekstu

«Przyjemność z tekstu» (1973) — esej francuskiego filozofa, literaturoznawcy i semiotyka Rolanda Barthes'a, w którym szczegółowo analizuje relacje między tekstem, czytelnikiem a przyjemnością z czytania. Rozwijając idee psychoanalizy Lacana, autor przeciwstawia dwa rodzaje przyjemności z tekstu — poprzez pojęcia plaisir... («przyjemność») i jouissance («rozkosz») — i dzieli teksty na «czytane» i «pisane». Według Barthes'a, sens tekstu nie jest stały, a przy czytaniu każdy czytelnik wnosi swoje własne doświadczenia i interpretacje, dopuszczając wielość znaczeń. Ta praca kwestionuje poglądy na autorstwo i poświęca szczególną uwagę podmiotowości czytelnika, podkreślając jego rolę w tworzeniu sensu tekstu.