Kryształowy dom

Julia Lukszyna starannie i umiejętnie analizuje skłonność człowieka do wierzenia w własne iluzje i realizowania ich, niestety, z nieprzewidywalnym rezultatem. Dlatego przeszłość w jej opowiadaniach łatwo przechodzi w teraźniejszość i przyszłość, surowy realizm - w codzienną magię, nienawiść - w... miłość i na odwrót. Żywi i martwi, zwierzęta, ludzie, a nawet przedmioty mają równe prawo do uczuć i wyrażania siebie. Bohaterowie nie tyle szukają, co afirmują siebie w otaczającym świecie i przestrzeni, aby następnie paradoksalnie rozpuścić się w tym i przekształcić w coś nowego. A historie ich życia i miłości często zależą od nieświadomego przypadku, jak dawno zapomniane zdjęcie z parku rozrywki.