7 i 37 cudów świata

W 1965 roku historyk-wschodoznawca Igor Wsewolodowicz Możejko (1934–2003), znany w środowisku naukowym swoimi pracami na temat historii Azji Południowo-Wschodniej, obronił pracę doktorską na temat „Państwo Pagan (XI–XIII wieku)”, a w 1981 roku – pracę habilitacyjną na temat „Buddyjska sangha i... państwo w Birmie”. Tymczasem wszyscy radzieccy nastolatkowie (a także wielu dorosłych!) zaczytywali się dziełami znanego w całym kraju pisarza-fantasty Kira Bułyczowa. I tylko nieliczni wiedzieli, że naukowiec Igor Możejko i twórca Alisy Seleznejowej to ta sama osoba.
„7 i 37 cudów świata” – zajmująca opowieść o wybitnych zabytkach architektury i sztuki z antycznego zestawienia „siedmiu cudów świata”. Ale nie tylko o nich: autor znacznie poszerzył tę kanoniczną listę, aby oddać hołd wspaniałym dziełom ludzkiego geniuszu, stworzonym poza znanym starożytnym grekom światem.