Infernalny feminizm

W kulturze chrześcijańskiej kobiety często nazywano „naczyniem grzechu”. Winna temu jest pramatka Ewa, która skosztowała owocu z drzewa poznania na podszept Szatana. Teolodzy obarczyli żonę Adama odpowiedzialnością za wszystkie następne cierpienia ludzkości, a przedstawienie kobiety jako wspólniczki diabła uzasadniało patriarchalną... władzę nad nią oraz konieczność jej podporządkowania. Jednak w XIX wieku w kulturze następuje przegląd tego postu: pod wpływem romantyzmu postać diabła i obraz grzechotania zaczynają być związane z ideą wyzwolenia, przede wszystkim wyzwolenia od chrześcijańskiej patriarchalnej tyranii i mizoginii w kontekście lewicowych, antyklerykalnych, ezoterycznych i artystycznych prądów tego okresu. W swojej książce Per Faxneld bada postać Lucyfera jako wyzwoliciela kobiet w „długim XIX wieku”, wykorzystując obszerny materiał: od dzieł literackich, prac naukowych i przeglądów prasowych po wczesne filmy, malarstwo, a nawet biżuterię. Praca Faxnelda pomaga śledzić, jak różne dyskursy emancypacyjne, które ukształtowały się w tym czasie, łączą się ze sobą w walce z konserwatywnymi siłami występującymi pod znakiem chrześcijaństwa. Per Faxneld to historyk religii z Uniwersytetu Sztokholmskiego, specjalizujący się w zachodnim ezoteryzmie, „alternatywnej duchowości” i nowych ruchach religijnych.