Piotr Stolypin. Ostatni rosyjski arystokrata

Wdowa po cesarzu Rosji Maria Fiodorowna nazywała Piotra Arakdiewicza Stolypina „ostatnim rosyjskim arystokratą”. Mądra, przenikliwa Dunkanka dostrzegła w tym nienobleszonym, niezamożnym prowincjonale pełną, potężną naturę, zdolną rozwiązywać problemy państwowe i brać na siebie odpowiedzialność za los całego imperium. Przy tym... nie w poszukiwaniu osobistych korzyści, a raczej wywołując ogień na siebie. Wybitny reformator w czasach anarchistycznych dostrzegał dwa główne zadania – uspokoić kraj w burzliwej epoce wojennej porażki i rewolucji, a także rozwiązać kwestię ziemi, która przez wieki wprowadzała ją w buntowniczy szał. Należy dać Rosji dwadzieścia lat zewnętrznego i wewnętrznego spokoju, a wtedy „rosyjski parowy walec” na świecie już nie będzie do zatrzymania. Ale na tej drodze reformator zawsze pozostawał sam, ponieważ przy tronie nie było osobowości o skali podobnej do Stolypina. Być może dlatego imperium upadło tak szybko po jego śmierci.