Hiszpańska ballada

Od ponad wieku Lion Feuchtwanger (1884–1958) pozostaje jednym z najpopularniejszych niemieckich autorów na świecie. I to przypadek, w którym przyczyny wieloletniej miłości czytelników są całkowicie jasne: jego twórczość to jedna z szczytów gatunku powieści historycznej. Prawdziwy mistrz, Feuchtwanger dysponuje rzadką... umiejętnością tworzenia fascynującej narracji, głęboko i szczegółowo zanurzając się w zawirowania wydarzeń historycznych. W swoich powieściach — nawet tych poświęconych najdalszym epokom i mało znanym epizodom — autor niezmiennie dba o swojego czytelnika: rzeczywistość, którą tworzy, jest przekonująca, ale niezliczone szczegóły historyczne wplata w narrację tak starannie i przemyślanie, że większość z nich okazuje się zrozumiała i oczekująca na zrozumienie, jakby wydarzenia własnej epoki. Feuchtwanger nigdy nie przedstawia historii dla samej historii: każda z jego powieści to zawsze subtelna i precyzyjna, skłaniająca do refleksji lub polemiki obserwacja głębokich procesów, które kierowały biegiem ludzkiego życia wcześniej, które rządzą nim w każdym czasie.
Do tego zbioru włączono jedną z najsilniejszych, najbardziej fascynujących i poetyckich powieści Feuchtwanger'a „Hiszpańska ballada” (1954), a także wczesną powieść „Brzydka księżna Małgorzata Maultasch” (1923). Akcja pierwszej rozgrywa się w XII wieku w Kastylilii, a akcja drugiej — w XIV wieku w Tyrolu, jednak obie skrywają za fascynującą fabułą rozważania o ludzkiej osobowości i poszukiwaniu swojego miejsca w społeczeństwie, z jego nakazami i stereotypami — rozważanie tym bardziej ostre, że centralna rola w obu książkach przypadła kobietom, które czują się ciasno w ramach narzuconego im miejsca w średniowiecznym społeczeństwie.
Powieść „Hiszpańska ballada” po raz pierwszy publikowana jest w nowym tłumaczeniu.