Zapiski o spirytystycznym

Sir Arthur Conan Doyle po raz pierwszy publicznie ogłosił swoją wiarę w kontakt z zmarłymi w artykule, który ukazał się w magazynie „Light” z 21 października 1916 roku. Oświadczenie to dla wielu zabrzmiało wtedy jak grzmot z jasnego nieba. Jednak... pierwszy seans spirytystyczny, w którym uczestniczył – trzeba powiedzieć, z bardzo sceptycznym nastawieniem umysłu – odbył się pod koniec 1886 roku, kiedy Conan Doyle był jeszcze tylko początkującym praktykującym lekarzem. Jego zainteresowanie zjawiskami psychicznymi zaczęło się kilka lat przed tym pierwszym doświadczeniem. Prawdopodobnie nie ma osoby, która nie czytała by Conan Doyle'a, ale nie ma także osoby, która przeczytała by cały dorobek Conan Doyle'a. To, przy całym pragnieniu, jest niemożliwe nawet w Anglii.
Tak się już przyjęło, że większość rosyjskich czytelników, słysząc nazwisko Conan Doyle'a, radośnie zauważy w myślach: „Ach, to autor słynnego Sherlocka Holmesa!” I tylko. W ten sposób okazuje się, że niemal najważniejsza strona duchowego życia pisarza – jego naukowe i filozoficzne poszukiwania, jego burzliwa działalność społeczna – pozostaje nieznana rosyjskojęzycznemu czytelnikowi.
Ta książka otwiera rosyjskiemu czytelnikowi całkowicie nieznaną mu stronę życia i twórczości Arthura Conana Doyle'a. Na jej kartach Conan Doyle przedstawia się jako subtelny myśliciel, którego głęboko poruszają fundamentalne problemy Bytu: dusza, nieśmiertelność, Bóg, religia, badania psychiczne, postęp ludzkości, jego los i przeznaczenie. "Zapiski o spirytystycznym" wykraczają daleko poza ramy „stolika obrotowego”, tak popularnego w tamtych czasach.