Choroba jako metafora

„Choroba jako metafora” (1978) – esej Susan Sontag, w którym stara się zdemistyfikować raka, obnażając mity i metafory otaczające tę chorobę. Tematem pracy nie jest fizyczny ból jako taki, lecz wykorzystanie choroby jako figury retorycznej. Sontag twierdzi, że rak nie... jest ani przekleństwem, ani karą; to po prostu choroba (którą można wyleczyć). Po dziesięciu latach, wraz z wybuchem nowej stygmatyzowanej choroby, obfitującej w mistyfikacje i karzące metafory, pojawiła się kontynuacja „Choroby...” – „AIDS i jego metafory” (1989) – esej, który poszerza pole badań o pandemię AIDS. W tej książce przedstawione są obie prace, w których Sontag pokazuje, że „choroba nie jest metaforą i że najuczciwsze podejście do choroby, a także najbardziej „zdrowy” sposób bycia chorym – to próba całkowitego zrezygnowania z myślenia metaforycznego”.