Roślinne myślenie. Filozofia wegetatywnego życia

Na peryferiach filozofii zamieszkują nie-ludzkie (i nie-zwierzęce) istoty, wśród których — rośliny. I jeśli współcześni filozofowie zwykle powstrzymują się od stawiania ontologicznych i etycznych pytań związanych z wegetatywnym życiem, to Michael Marder stawia to życie na pierwszym planie, dekonstruując na stronach swojej książki metafizykę. Autor ujawnia egzystencjalne cechy w zachowaniu roślin... i wegetatywne dziedzictwo w ludzkiej myśli — ślady człowieka w roślinie i ślady rośliny w człowieku, — aby bronić zdolności roślinności do oporu wobec logiki totalizacji i do wychodzenia poza wąskie ramy myślenia instrumentalnego. Rekonstruując życie roślin „po metafizyce”, Marder koncentruje się na ich unikalnej temporalności, wolności i materialno-praktycznej wiedzy, czyli mądrości. W jego rozumieniu, „roślinne myślenie” — to niekognitywny, nieideacyjny i nieformowy modus myślenia, właściwy roślinom, a także proces powracania myśli ludzkiej do jej korzeni i upodabniania tej myśli do myśli roślinnej.