Wygląda na to, że mam ADHD. Objawy, przyczyny i ukryte korzyści syndromu trzeciego tysiąclecia u dorosłych

Jeśli masz problemy z koncentracją, planowaniem i rozumieniem swoich uczuć — nie spiesz się z postawieniem sobie diagnozy ADHD. Anastazja Afanasiewa, psychiatra i psychoterapeuta, regularnie otrzymuje od ludzi pytania: czy mają syndrom, czy nie. Dlatego uważa, że nadszedł czas, aby... obalić wszystkie mity i zdjąć zbędne etykiety. Przed wami przewodnik po najpopularniejszym syndromie XXI wieku. W swojej książce autorka opowie, co nauka obecnie wie o tej diagnozie. Wyjaśni, jak się rozwija, kto jest w grupie ryzyka i dlaczego ADHD to nie wyrok. Dzięki tym informacjom przestaniesz wstydzić się swoich szczególności i zaczniesz rozwijać swoją kreatywność, wysoką erudycję i inteligencję emocjonalną. Tutaj dowiesz się: - jak samemu się sprawdzić za pomocą podstawowych testów; - jakie trudności istnieją w diagnostyce; - jak syndrom objawia się u dzieci i dorosłych; - jakie są podejścia do leczenia w terapii; - dlaczego ADHD u kobiet trudniej określić i jakie ma specyficzne cechy. CYTATY: „Neuroodmienność to zbiór cech struktury mózgu (a najczęściej wrodzonych), które będą towarzyszyć człowiekowi przez całe życie i dlatego w dużej mierze są nieodłączne od jego charakteru i osobowości”. „Przyczyna tkwi nie tyle w zaburzeniu uwagi, co w niewłaściwej i nierównomiernej pracy sieci neuronowych w ogóle, przez co pojawia się to niedobór, to nadmiar koncentracji”. „Często ludzie mają takie przekonania: 'jestem jakiś zepsuty', 'zawsze coś jest ze mną nie tak', 'nigdy nie będę normalny' itd. Terapia indywidualna pomaga zbudować inne poczucie siebie i wybierać inne zachowanie”. „Mantra dla osoby z ADHD: to, co nie jest zapisane w kalendarzu, — nie istnieje. Dlatego jeśli postanowiłeś polegać na swojej pamięci, to — na próżno”. „Syndrom — ważna część ciebie i może dać przydatne umiejętności: kreatywność, wysoką erudycję, uczenie się w wielu dziedzinach, możliwość czasami w hiperfokusa wykonać taką ilość pracy, z którą nie poradzi sobie żaden neurotypowy człowiek.”