Ludzie z kukurydzy

XX wiek - "godzina sławna" literatury latynoamerykańskiej. Początek nowej prozy latynoamerykańskiej przyjmuje się na rok 1949. To wtedy pojawiły się pierwsze "magiczne książki" - "Ludzie z kukurydzy" Asturiasa oraz powieść "Królestwo Ziemskie" Alejo Carpentiera. 
"W nich żyje wewnętrzna energia poetyckiego słowa"... - tak mówił Miguel Ángel Asturias o powieściach latynoamerykańskich autorów. "Ludzie z kukurydzy" zniewalają czytelnika od pierwszych słów, zanurzając w gęstej atmosferze realizmu magicznego. Wydarzenia zamieniają się w legendy, w których nigdy nie odróżnisz prawdy od kłamstwa, a rzeczywistości od wymysłu. 

Fabuła książki jest prosta. Gaspar Ilom, którego strzegą króliki o uszach z liści kukurydzy, sprzysięgł się z Indianami, aby przeszkodzić chciwym handlarzom w wycinaniu i wypalaniu lasu niedaleko wioski Pisiguillito. Wielu chciwych odeszło na tamten świat z jego rąk, a potem Machechan, Indianin, którego żona Hiszpanka przerobiła na swój sposób, kupił truciznę i otruł Gaspara. Ale nie można tak po prostu zabić człowieka, jeśli strzegą go żółte króliki, dla których nie ma tajemnic, zagrożeń ani odległości. Walka trwa. Nowy rozdział zaczyna nową historię o najróżniejszych ludziach: o cierpiącej z powodu klątw rodzinie, o przejrzanym ślepym, który szuka uciekającej żony, o listonoszu, który zmienia się w kojota. Akcja obejmuje zarówno wioski, jak i miasta. Autor pokazuje życie takim, jakim jest, dziwiąc się każdemu jego przejawowi, od leśnych zwierząt po mądrych szamanów, od pól kukurydzy po huragany w górskich wąwozach. To cały jego świat, jego kraj, jego ojczyzna. 

W "Ludziach z kukurydzy" - duch Gwatemali, historia, której nie znajdziesz w słownikach i encyklopediach. Jeśli interesujesz się kulturą Ameryki Południowej i nie jesteś obojętny na gatunek realizm magiczny, nie przechodź obok. To jeden z najlepszych przykładów literatury latynoamerykańskiej od genialnego pisarza, który otrzymał Nagrodę Nobla w 1967 roku.