O pseudohalucynacjach

„O pseudohalucynacjach” — główne dzieło krótkiego życia twórczego ojca rosyjskiej psychiatrii W. H. Kandinsky'ego. Jako jedno z klasycznych dzieł myśli psychiatrycznej, ta książka zawiera nie tylko opowieść o swoim głównym przedmiocie - fenomenie pseudohalucynacji, ale także opisy kliniczne różnych stanów... psychopatologicznych, z których wiele zostało sporządzonych przez autora na podstawie obserwacji własnej choroby. Te opisy nie straciły swojej aktualności do dziś.
Niestety, książkę dotknęła taka sama trudna судьба, jak i jej autora. W 1885 r. praca została uhonorowana nagrodą im. doktora Filipowa Petersburskiego Towarzystwa Psychiatrii i miała zostać wydana z funduszy tego społeczeństwa, co „z powodu ich braku” nigdy nie miało miejsca. Niemniej jednak, ukazała się w języku niemieckim w Berlinie. Dopiero po śmierci Kandinsky'ego, dzięki staraniom jego żony, monografia została opublikowana w ojczyźnie. 60 lat później, w 1952 r., ukazało się drugie wydanie książki, jednak jej tekst został zmieniony przez radzieckiego redaktora, który wykluczył te miejsca, w których autor wyrażał przywiązanie do poglądów zachodnich filozofów i psychiatrów. Potrzebne były jeszcze 50 lat, aby praca ukazała się w swoim pierwotnym kształcie, co miało miejsce w 2001 r. Obecne wydanie publikowane jest zgodnie z książką z 1890 r.