Opadłe liście

Wasilij RozaNow — jeden z najbardziej oryginalnych rosyjskich filozofów i krytyków literackich srebrnego wieku. Praca literacka była dla niego stylem życia, sposobem istnienia, codzienną czynnością i koniecznością. Przy tym RozaNow nigdy nie starał się napisać niczego własnie „artystycznego” i nie... rozumiał, dlaczego wcześniej nikt nie wpadł na pomysł pisania w ten sposób, po prostu, bez wszelkich wymyślonych bohaterów, bez opisywania otoczenia i okoliczności, bez zanurzenia w fabule. RozaNow stworzył unikalny gatunek — „opadłe liście”, porównywalny chyba tylko z nowoczesnymi dziennikami internetowymi — blogami. Książka „Opadłe liście” (1913–1915) stanowi osobne zapisy myśli i wrażeń, które „płyną nieprzerwanie” i którymi autor w zaufanej manierze dzieli się z czytelnikami; ich kolejność i tworzy fabułę. Do obecnego wydania włączono także dwie inne znaczące prace Wasilija RozaNowa: „Ujednolicone” (1911), gdzie pierwotnie pojawia się typ filozofowania, kontynuowany w „Opadłych liściach”, a także esej „Legenda o Wielkim inkwizytorze F. M. Dostojewskiego” (1891), poświęcony powieści „Bracia Karamazow” i przynoszący RozaNowowi sławę.