Twórczość François Rabelais i kultura ludowa średniowiecza i renesansu

W proponowanej uwadze czytelników książce wybitnego rosyjskiego filologa i myśliciela M. M. Bachtyna powieść François Rabelais „Gargantua i Pantagruel” staje się punktem wyjścia do autorskich refleksji na temat natury komizmu i jego uobecnień w różnych gatunkach i stylach mowy, o... formach i funkcjach cielesności, charakterystycznych dla kultury ludowej średniowiecza i renesansu. Autor rozwija teorię niskiej kultury śmiechu, która w wymienionych epokach przeciwstawiała się „poważnej” oficjalnej kulturze, była przesycona karnawałowym „patosem zmian i odnowień”, „świadomością weselej względności dominujących prawd i władz”, i odzwierciedlała ludową wiarę w ciągłe odnawianie życia, pozwalając człowiekowi poczuć więź z uniwersum (koncepcja „groteskowego ciała zbiorowego”). Zakończona w 1940 roku i opublikowana ćwierć wieku później, w 1965 roku, monografia Bachtyna zdefiniowała na dziesięciolecia w przyszłość rozwój światowej nauki o literaturze. Jej publikacja w obecnym wydaniu jest uzupełniona artykułem „Rabelais i Gogol”, który nie wszedł w główny tekst badania i rzuca dodatkowe światło na jego kluczowe idee.