Nad brzegami Newy. Nad brzegami Sekwany

«Piszę nie o sobie i nie dla siebie, a o tych, których mi dano poznać… Piszę o nich i dla nich. O sobie staram się mówić jak najmniej…» — napisała we wstępie do swoich wspomnień Irina Odojewcewa — rosyjska poetka,... ulubiona uczennica Nikołaja Gumilowa, która w 1922 roku opuściła Rosję. Przeżyła długie życie i wróciła do ojczyzny w 1987 roku — ostatnia przedstawicielka dalekiego Srebrnego Wieku. Miała okazję zobaczyć swoje książki wydane w ZSRR — wspomnienia «Nad brzegami Newy» i «Nad brzegami Sekwany» ukazały się pod koniec lat 80-tych w kolosalnych nakładach. Bohaterowie tych wspomnień — Nikołaj Gumilow, Georgij Iwanow, Osip Mandelstam, Zinaida Gippius, Dmitrij Mereżkowski, Anna Achmatowa, Iwan Bunin i wielu innych. I teraz, po wielu latach, ta książka — pomnik epoki, jej żywe świadectwo — czytana jest z ogromnym zainteresowaniem. Fenomenalna pamięć Odojewcewej pozwoliła jej i po wielu dziesięcioleciach odtworzyć rozmowy, dyskusje, spory tamtego czasu. W ostatnich latach swojego życia I.W. Odojewcewa zamyśliła trzecią książkę wspomnień — «Nad brzegami Let», która jednak pozostała nieukończona: tylko kilka rozdziałów zostało opublikowanych w paryskiej gazecie «Rosyjska myśl». Te rozdziały zostały włączone do obecnego wydania.