Egor Letow. Moja obrona

Historia "Obrony Cywilnej" i Egora Letowa z wielkim trudem poddaje się szczegółowemu i obiektywnemu opisowi, a tym bardziej w tak małej książce. Letow tak długo mylił tropy, że badanie jego fenomenu staje się zajęciem w równym stopniu fascynującym i trudnym... do wykonania. Rzeczywistość przeplata się z przeszłością, przyszłość, której jakby nie ma, również nie daje odpowiedzi, cytaty wyrwane z kontekstu wydają się obce, w końcu pozostaje pewien ślad po samolocie, który dawno i nieodwracalnie odleciał w nieznane przestrzenie. Ale trzeba od czegoś zacząć, póki wielu świadków tych wydarzeń jeszcze żyje, jest względnie zdrowych i znajduje się w trzeźwym umyśle i twardej pamięci. A tam, może, będzie i następne wydanie, bardziej szczegółowe i bogate. Nadmierny przywiązywanie wagi i częsta mowa bezpośrednia, szalone retrospekcje i paradoksalne skojarzenia, niezwykłe upodobania i subiektywne oceny są dołączone tak, jak są.